We Will Remember Them

Na de Eerste Wereldoorlog stond er amper nog een huis recht in de Westhoek.  Ieper en omstreken waren volledig van de kaart geveegd.
Er gingen stemmen op om Ieper niet herop te bouwen, en onaangeroerd te laten, als triest relikwie van een gruwelijke oorlog. Toch mocht Ieper op kosten van de verliezers uit haar as herrijzen, als symbool van wederopstanding te midden van een kerkhof van gevallen soldaten en achtergelaten munitie. 
Sinds 1928 wordt elke avond de Last Post geblazen. De eerste jaren tussen het puin, vandaag tussen de af en aan rijdende toeristenbussen, souvenirwinkeltjes, hotels en terrasjes…

De Westhoek is uitgegroeid tot een grote bezinningsplek: voor allen die hun leven voor het vaderland gelaten hebben, om even stil te staan hoe waardevol vrede is en bij de gruwel die hier ooit plaatsvond, en vandaag nog andere plekken op de wereld teistert.

Heeft Ieper vandaag de status van onvolprezen bewaarder van de vrede in het Westen of spelen andere motieven een rol? Hoezeer vrede immer gekoesterd moet worden, hoe zinvol stilstaan is bij hen die voor onze vrijheid hun leven gelaten hebben, waar stopt het serene herdenken en begint commerce? Is De Westhoek Disneyland van het herdenken geworden, dagdagelijks bewandeld en verkend door duizenden herdenkingstoeristen? Is het hele herdenkingslandschap een groot platgetreden pad geworden?

Herdenken is een niet te onderschatten economische activiteit geworden. Niemand in en rond Ieper komt onder het herdenken heen. Toeristen worden in schoonheid ontvangen, kerkhoven perfect onderhouden, de Last Post elke avond met astronomische precisie geblazen, en tussen dat alles heen maken vele vrijwilligers, amateurs en liefhebbers het herdenken tot wat het vandaag is: soms oogverblindend, soms onomwonden, maar vooral gelaagd en divers.
We Will Remember Them is een poëtische interpretatie van dagdagelijkse dynamiek die het herdenken van de Grote Oorlog in en rond Ieper genereert.