Geen commentaar

België, 2010-2011: de langste politieke crisis ooit. Over een periode van 365 dagen filmde regisseur Pascal Poissonnier politieke journalisten tijdens hun dagelijks werk. Een Odyssee doorheen journalistiek en politiek en over hoe beiden mekaar lusten.

Vanuit het standpunt van enkele kleurrijke wetstraatjournalisten krijgen we een beeld van de politiek in ons België. Persoonlijke verhalen die als een mozaïek in elkaar te passen zijn. Want allemaal zijn ze met elkaar verbonden. Hun trajecten lopen naast en door elkaar. We krijgen een beeld van de gelijkenissen en de verschillen die in ons land bij politici de toon voeren.

Dansen onze wetstraatjournalisten naar de pijpen van onze Belgische politici of is het omgekeerd? Waar halen ze hun informatie? Journalisten worden meer en meer als sterren opgevoerd, ze zijn bekende persoonlijkheden. Wie kent niet Ivan De Vadder of Christophe De Borsu? En hoe zit het met de Vlaamse en Waalse schrijvende pers in tegenstelling tot hun radio en televisie vrienden? Bekijken de Vlaamse wetstraatjournalisten het politieke spel op een andere manier dan hun Franstalige collega’s? Berichten ze op een andere manier over dezelfde gebeurtenis? Hoe je het ook bekijkt, ze hebben allemaal een mening.

De camera staat voor één keer niet gericht op de politici maar op de journalisten. Ze hebben allemaal hun eigen manier van werken, de één speelt het hard, de ander sluw.